بررسی تأثیر بازآموزی تعادل چند حسی بر کنترل وضعیتی سالمندان

اهداف: افراد سالمند به صورت چشمگیری بیشتر از افراد جوان در شرایطی که تداخل حسی به وجود می آید دچار نوسان می شوند و احتمال افتادن بیشتری دارند. با توجه به چشم انداز افزایش جمعیت سالمندی در ایران آینده و عدم کنترل پوسچر مناسب و بالا بودن هزینه های عواقب احتمالی آن دراین پژوهش به بررسی اثر آموزش تعادل چند حسی بر کنترل وضعیتی سالمندان و مقایسه آن با گروه کنترل پرداخته شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی از روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده استفاده شد و 34 زن سالمند سالم در دو گروه مداخله (19) و کنترل (15) به ترتیب با میانگین سنی 72/9و 72/4سال در مطالعه شرکت نمودند. قبل و بعد از مداخلات درمانی جهت بررسی میزان کنترل پوسچرال و تعادل عملکردی سالمندان به ترتیب از صفحه نیرو و تست برگ استفاده شد.گروه مداخله در برنامه تعادلی چند حسی به مدت 5 هفته و هفته ایی 3 جلسه 1 ساعته شرکت کردند.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل و تی وابسته انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بعد از طی دوره مداخله، تغییرات کنترل پوسچرال در دو شاخص طول مسیر و سرعت میانگین در حالت چشم باز(0/001=p) و چشم بسته(0/0001=p) و تست برگ(0/002=p) بین گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان می دهد که تمرینات تعادلی چند حسی حتی در مدت زمان کوتاه می تواند باعث بهبود کنترل پوسچرال و همچنین تعادل عملکردی سالمندان شود.